उनि, एक दुर्लभ र लोपोन्मुख रूख प्रजाति, पश्चिमी नेपालमा आधिकारिक रूपमा रेकर्ड गरिएको छ, जुन दार्मा र कपुरकोट समुदायहरूमा पाइन्छ। नेपालको वनस्पति अनुसन्धान केन्द्रले चार स्याथिया प्रजातिहरू, दुई लोपोन्मुख, एक दुर्लभ र एक गम्भीर लोपोन्मुख, सल्यान सामुदायिक वनहरूमा उनि प्रजातिहरू सहित रिपोर्ट गर्दछ। यो प्रजाति सामान्यतया पूर्वी र मध्य नेपालमा समुद्र सतहबाट ७५० देखि २००० मिटरको बीचमा पाइन्छ। यद्यपि, चीनको ताइवानमा, यो ३०० देखि २,५०० मिटरको उचाइमा बाक्लो जंगलमा उब्जन्छ। उनि हालै सल्यानको सामुदायिक वनहरूमा फेला परेको थियो, जसले यसको वर्तमान वितरणले पूर्वी, मध्य र पश्चिमी नेपाललाई समेट्छ भनेर पुष्टि गर्दछ।
नाजुक उनि रूखका टुसाहरू तरकारीको रूपमा खाइन्छ र स्थानीय रूपमा “दौरे” भनेर चिनिन्छ। यो ऐतिहासिक रूपमा छालाको अवस्था, क्यान्सर, मधुमेह, मृगौला रोग, क्षयरोग र आँखाको संक्रमणको लागि हर्बल उपचारमा पनि प्रयोग गरिएको छ। अन्य ठाउँहरूमा, यो सजावटको रूपमा पनि प्रयोग गरिन्छ। कुमाख गाउँपालिकामा, उनु, कंकटसिंघा, बान चम्पा, सुनखारी र तातेलो सबैलाई लोपोन्मुखको रूपमा तोकिएको छ, र वनस्पति कार्यालयले संरक्षण प्रयासहरू गरिरहेको छ। शर्माका अनुसार उनु एक प्रकारको रूख फर्न हो जुन प्रायः उपोष्णकटिबंधीय क्षेत्रहरूमा पाइन्छ र यसको महत्त्वपूर्ण पारिस्थितिक, जैविक र शैक्षिक फाइदाहरू छन्।
